Anatomía e drama

"Cortacheste coa lúa- ese coitelo
De gume derramado-
E xa non sabes. 

Ramiro Fonte.





Aparentemente me atopei
coa extensión dun bico
-figurante no respirar dun mundo-
naquela cidade de vidro.

Tan desimulado foi seu devorar
que me resignei a ser célula e átomo;
reaunadarme nos espazos e os seus pasos
para transitar nas súas sombras fracasadas.

Hoxe, rematado o seu feitizo
só resta un pouso
íntimo, azul e hipnótico
daquel drama ingobernable.