lume no que aínda loito por me erguer"
Iolanda López.( Moralla 2013).
Dádeme o vértice da palabra,
cando non atope
o abrazo das voces,
porque nada impedirame
anoar a sengradura da lúa.
Será deste crebar
do mar na marea,
onde residan os meus versos orfos, se cadran,
na néboa sen abrente.
Máis agora, fragmentado o meu sangue,
quedarame regresar en dirección oposta ao amar,
abrirme aos corpos agochados
para escoller as apalpadas do suicidio.
Tería que resucitarme....
máis os arrepíos de facelo
dinme que non.
Culleredo ( 2013)
No comments:
Post a Comment