Acoutado o sangue
transitei á resistencia
do meu tempo fráxil,
do meu tempo fráxil,
relentizando a marea de vivir.
E, velo aí.
peneirado do astrolabio fuxidor,
navegando nun cosmo salgado,
descubrindo o zume táctil,
coma area transparente
- nada da rocha -
- nada da rocha -
Hola Jose quisiera ser el primero en comentar en tu blog que con tanto cariño has creado , animo y suerte , un saludo . Juan Carlos Soto .
ReplyDeleteGrazas polo teu apoio. Unha axuda imprenscidinble para logralo. Saúdos.
ReplyDelete